Cuphead

Onder zijn schattige cartoonachtige uiterlijk combineert Cuphead traditionele platformspellen en bullet hell shooters tot een uiterst moeilijk maar verslavend spel. Qua esthetiek is er geen ander spel zoals dit op de markt. De makers hebben met liefde een wereld gecreëerd die geïnspireerd is op de eerste gouden eeuw van de westerse animatie. Met zijn tijdperk-appropriële zwart-wit animatie en zijn originele jazz- en bigband-soundtrack, roept het de oude Silly Symphony en Betty Boop cartoons op een verbazingwekkend nauwkeurige manier op. Er zijn weinig, als er al zijn, spellen die erin geslaagd zijn om zo precies op een echte tekenfilm te lijken.

Maar de meeste spelers zullen niet veel tijd hebben om de omgeving in zich op te nemen. Dit spel is uiterst moeilijk, en je ogen ook maar een moment van de directe actie afhalen is een recept voor de dood. Dat betekent niet dat het onmogelijk is. Hoewel nieuwe spelers die niet gewend zijn aan de onverbiddelijke moeilijkheidsgraad van oudere spellen het misschien moeilijk vinden om te wennen, lijkt de moeilijkheid nooit onredelijk. Doden kunnen bijna altijd worden toegeschreven aan een fout van de speler, en de besturing voelt zo glad als boter, een noodzaak wanneer je een spel speelt dat dit niveau van onberispelijke precisie vereist om te verslaan.

Hoewel het spel is aangevuld met een aantal mooie platformsequenties, ligt het echte hart van het spel in de eindbaasgevechten, en die zijn zowel prachtig als frustrerend. Elk van de ongeveer 17 eindbazen is nauwgezet gemaakt, zowel in termen van liefdevolle animatie als patronen. Cuphead put uit de spellen van het 16-bit tijdperk, waar succes grotendeels neerkomt op het herkennen van patronen en vervolgens feilloos handelen om die aanvallen te ontwijken en zwakheden te benutten als ze zich voordoen. Het resultaat is een soort puzzelspel waarbij een paar sterfgevallen praktisch een noodzaak zijn en de weg naar succes gekoppeld is aan je ontwikkelende spiergeheugen. De ontwerpen zijn levendig en gevarieerd, en in de loop van het spel vecht je tegen draken, levende zonnebloemen en de duivel zelf. Er is ook een goed gevoel voor tempo in deze gevechten. Hoewel een bepaalde uitdaging zelden langer dan twee minuten duurt, zijn de meeste eindbazen opgedeeld in fasen. Dit stelt je in staat om hun basispatronen te leren in een minder stressvol scenario dat alleen maar intenser wordt naarmate ze sneller bewegen en meer bewegingen in hun repertoire opnemen. Wat betreft de platformsequenties, ze zijn mooi om naar te kijken en geven je de kans om even achterover te leunen, de rozen te ruiken en te genieten van de prachtige beelden op een manier die je niet kunt tijdens de eindbaasgevechten, maar ze kunnen niet tippen aan de sensatie die je vindt tijdens de eindbaassequenties. Cuphead kan alleen worden gespeeld of met een lokale vriend in een tweepersoons multiplayer.